AH BE KOCA DÜNYA!.

Nedir senin biz Ýnsanlardan çektiklerin?...
Bilirim, bizden ne kadar çok çektin...
Evet, þikayetcisin!...
Hergün üzerinde tepindik.
Savaþlar yaptýk!..
Yaktýk!..
Yýktýk!..
Kazdýk!..
Bozduk!..
Deldik!..
Ellenmedik!..
Oynamadýk!..
yer býrakmadýk!...
Üst üste binalar, fabrikalar, alýþ veriþ merkezleri diktik.
Daðlarý deldik!..
Tüneller açtýk!...
Yollar yaptýk!..
Dereleri kuruttuk!...
Denizleri pislettik!...
Maden ocaklarý açtýk!...
Gömü hazine dedik!...
Çukurlar kazdýk!...
Aðaçlarý kestik!...
Ormanlarý yaktýk oksijen bitti...
Binimum Yuvasýz kuþlarla canlýlar gitti...
Ekinler kurudu...
Suyumuz yitti, kayboldu...
Ekin ekilecek, tarla...
Sürülecek, bað bahçe, yapýlacak yer kalmadý...
Gürül gürül akan dereler...
Akmaz oldu...
Nehirler kirlendi...
Hepsi taþlarla doldu...
Renkleri soldu.
Dünyanýn dengesi bozuldu...
Toprak çoraklaþtý, kurudu...
Yaðmur yaðmaz oldu...
Hayvanlar otlayacak yersiz kaldý?
Evet, koca Dünya nefes alýnacak yerin kalmadý...
Bize kýzdýn!
Doðal afetlerle bizi cezalandirdýn...
Anlamadýk!...
Rüzgarlar esti.
Fýrtýnalar koptu.
Dinlemedik!...
Depremler oldu.
Umursamadýk!...
Yaðmurlar yaðdý.
Seller aktý.
Aldýrýþ etmedik!...
Tufanlar, kýyametler koptu...
Nuh’un sesine kulak vermedik!...
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: