Bedenime ömürler versen, Ýlmiðimi çýkarýp atsan boynumdan Sevdanýn kitabýný yeniden yazsan da Olman elzem zamanda Olmamýþsan Yalandýr…
Sen benim on yedi yaþýmda, Sen benim lise çaðýmda, Sen ilk kavgamýn hamasetinde, Ýlk kaçýþýmýn ürkekliðinde, Siyahýnda gecemin, Sesinde dileklerimin, Ve terkisinde gençliðin, Olmamýþsan Yalandýr…
Aynada þahit olduðum suratýn Her gece yeni bir umutla yaþlanmasýnda, Sesimin çatallanýþýnda, Elimin titreyiþi, Dilimin tutuluþunda Ve sararmasýnda günlüklerimin, Kalemlerimin bitiþinde, Olmamýþsan Yalandýr…
Zalimin zulmü var oysa deðil mi? Sevenin Allah’ý olsa ne çýkar? O Allah ki buyurmuþ; “Baþýnýza gelen her þey kendi ellerinizle yaptýklarýnýzdýr…” Ellerimle yaptýklarým deðil Yapmadýklarýmdýr oysa baþýma gelenler Bilmediysen Yalandýr…
Adamý adam eden, Kadýný yücelten, Çocukluðu özleten bir sevda bu ömür. Yeni baþtan adamlýklarýn baþladýðý Ve çocukluða bir gün elbet dönülecek bu dünyada Hani tam dönüþün baþýnda olsan da Kabulümken Ve ona raðmen olmadýysan Yaþadýðým zaman ömür deðil kaderim; Yalandýr… Sosyal Medyada Paylaşın:
SiiroluryokluguN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.