Yeni bir düþle uyanýp bakarken tanýmadýðým baharýn yüzüne, Nisan yaðmurlarýnda yýkarken kirlenmiþ yalnýzlýðýmý, Geçmiþin artýklarýyla yakarken eskimiþ aþklarýmý, Hislerim ne aðýr, kelimelerim ne kaba.
Tutarken ellerim paslý zincirlerimi, Gezerken ayaklarým zihnimde yalýn, Baþka bir hayal daha ekerken mapushanemin avlusuna, Kalbim ne kuru, ruhum ne katý.
Bilmediðim, dokunmadýðým, tatmadýðým dudaklarýn aðýrlýðý, Dinmeyen isyanýmýn gümbürtüsünde kaderin çýðlýklarýma saðýrlýðý, Ne cehenneme, ne cennete; Ne de mest olacaðým bir çift göze hazýrlýðým söz konusu, Dilim ne suskun, aklým ne tutuk.
Ciðerlerim dolup taþarken ayný yakýcý nefesle, Kollarým dolanýrken kendime sýmsýký, gözyaþlarým aheste, Sanki bir kumardý gelecek: Kaybederken yarýnlarýmý tek seferde, Sevgim ne kusurlu, varlýðým ne hatalý! Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.