Belli ki yorulmuþtu.. Dayanmaya gücü yoktu.. Yüreðindeki sanci, parmak uçlarina da iþlemiþti.. Gitmek istemiyordu.. Onunla kalmak, o olmasa bile mezarina sarilarak kalmak istiyordu.. Gitmek zorunda olduðunu da biliyordu.. Yavasça uzaklasiyordu mezarliktan.. Son bir kez bakti ve ;
“ sen yoksan
Bir kösesi eksik kalir cennetin
Sen yoksan
Bir kösesi yara alir kalbimin”
dedi ve kayboldu gölgesi, batan güneþin býraktýðý kizilliklar ardinda.. Bu bayramda çocuðuna aldýðý bayramlýðý, çocuðunun mezarýna býrakmak zorunda kalan anne babalarý UNUTMAYIN.
Rabbim sabýrlar versin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Noah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.