Sonra bir gün geliyor, Herkes uyurken sen açýyorsun bir veda parcasý.. Þarkýya ve özlediklerine aðlýyorsun... Baðýrmak istiyorsun sesin çýkmýyor... Gitmek istiyorsun kök salmýþsýn... Sussan kalbin dayanmýyor... Özlüyorsun özlüyorsun yavaþça ölüyorsun... Hayatýndan gidip de içinden gitmeyenlere aðlýyorsun ve usulca ölüyorsun...
Naif cümleler yazmak istiyorum ama.. Tüm naifligi iþledi içerimize içerimize.. Ýçerimde kalan ne varsa ona koþarcasina dinledim . . . Çok dinledim seni ama bugün yazmak istedim.. Çok yorgunum çare arýyorum, ne doðru ne yanlýþ... Hep birþeyler eksik. Ýçimizde ki , þarký BÝTSEDE GÝTSEK ARTIK.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Noah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.