Umman duruldu, terkibi kalmadý suyun. Mevcudiyeti þüpheli bulutlar içinde Þimdi yalnýz hatýralar... Tüm seslerse tek düze, gülüþler sahte. Eski bir çöl fýrtýnasýdýr artýk dalgalar.
Güneþ çamurlu bir toprak gibi dürüldü Kalbim, müflis sareban, uzaklara sürüldü. Neferi kalmamýþ, ülkesi yaðmalanmýþ Tutuklu bir kral, tüm günahlara keçi görüldü... Onun da boynunu böylece vurdular. Düþmez denilen kalesi, hendeðine gömüldü.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammed Emin Aydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.