gula(ðý)ma ðeldi “candýrma bizikinnere bek ezziyet etmiþ” Hasan Aðamýnan, Üseyin Agamý da ðaraðola çekmiþ bereket Depeli Memet þikatýndan caymýþ da? bakdým biðün bizikinner, Akçovadan okarýya ðelip ðeli(r)ller yüz dönümde maada günnerdir açýz, birbirimizden baþga i(n)san görmemiþiyiz baðýrýyon ga(y)ri “Üseynaaa!!!, buradayýn Hasanaaa!!!” el etdim, seðirtdim mardým yannarýna! kendimden geþdim atýldým ðetdim geri ðelesiya . elimden ne ðeli(r)di biþiy gelmezdi, biþiy de gelmedi zati yannýþ etdiðimi bile bile, göz göre-ðöre olmasa eyiydi gader helbetde emme, oldu bi kere.. elden ne ðeli(r) hala utanýrýn, heþ anaman bizi(m)kinin yüzüne bakaman demek kiyne gaderimiz böyle olmayaydý eyiydi emme oldu bi kere . hinci “hu” desem, geþdi-ðetdi elden ne ðeli(r) ne o-zman, ne de hu an da oldu, eðerine aklýmdan yannýþ biþiy geþdiyse; namerd olayýn, köpeð olu(r) ürerin Allah beni topra(ðý)na gabil etmesin.. Peygamberin þafatýný görmeyeyin evlatlarýmýn hayrýný ðörmeyen piþmanýn nadimin . senin annaca(ðý)n þeytana uyduk emme o ðüne gadak zerre mýkdar aklýmdan geþdiyse, yohut ki taha sonura da, ýcýcýk bi feylim bozulduysa bi gasdým marýsa, olduysa iki ðözüm birden öðüme aksýn namerd olayýn, el içine çýkmak nasip olmasýn . uyduk þeytana, Allah þaþýrtmasýn seytannarým Hasoyunan Hüso! “Bizim Avrat” aylarý ðeç yýllar sonura bile avratlýk-mavratlýk pesso hinci deði(l) de o zaman bile sorsan içimden geçeni hâlâ taha bin piþmanýn hele de Elif’e yazzýð etdim yeminne(n) . de(y)zem olmasý bi yana, bunun bobasý, anasý-gardaþlarý neye dersen benim de gardaþlarým marýdý.. eve ðeldik, dedem neþeli görsen bi! ne ben ýrazýyýn, ne anam gayýl gelde iþin iþinden sýyrýl, Ismayýl . zati(en) düðün-müðün hakgetire.. bi Guran okudduk köyde adet yerini bulsun deye gonu-ðonþu bile gelmedi sayýlý(r) hiþ kimse hatýr gönül dinnemedi Haso, Hüso, bi kaþ da akraba o ðada(r) bi Allahýn gulu ðelmedi bizim evden gelin çýkdý bizim eve gelin girdi Teslime . olmadý emme olduk getdik iþdehe.. gaderimiz, alnýmýzýn yazýsý yazýmýz böyleymiþ demek kine, ha þükür emrine.. . nasibimiþ, ga(y)ri “bu”nnan olduk ðetdik emme bi taha da bana “gardaþým” deyen de(y)zelerimin ellerini öpemedik benim ne günahým mar dezelerimin ne güna(hý) var anam bek öðserdi dezelerimi, adlarýný ansalar aðlardý biðün horata etdim “dezem bayramda seni gelsin demiþ” hankýsý bile demedi “ah keþge, ayaklarýna ðapanmamýyýn” dedi “hankýsý demiþ” dedim “hankýsý olu(r)sa ossun len yavrým” “onnar benim böyüðüm, anam sayýlýllar” dedi horata edeyin derkene benim anama ettiðim kötünnük ba(ð)rýmý deldi . oyusa anamýn ne suçu-güna(hý) varýdý, gardaþlarýna hasiret getdi zavallý annaç annaca gelmediler bi taha ne cenazede, ne düðünde-ne bayramlarda . “ne ölüme, ne ölüsüne” deyesiymiþ Haçça dezem, Aþa dezeme “ne ölüme ne ölüsüne” demiþ Aþa dezemde o ðünden sonura gapý dýþarý çýkmamýþ ikisi de ikisi de selem mermediler anama da Haçca dezemin ne güna(hý) varýdý acaba Aþa dezemin de anamýn ne güna(hý) obalý varýsa bek mutuydular birbirlerine günah da benim, obal da .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.