Son SeFeR

sabahýn altýsý
turkuaz çehresiyle gülümsüyor gökyüzü
kuþlar yeni yeni uyanýyor
tek tük martý sesleri
yandaki komþunun köpeði havlýyor
garajýn damýna sinmiþ cevizleri aþýran karga
tir tir titriyor rüzgärýn uðultusu
Kadir gecesi ertesi duayla yýkanmýþ bedenim
huzurun adresine koþmak için
acele ediyor



yine bekler beni masumiyet kokan kuðular
karbeyaz tomurcuklu dallar
renk cümbüþüne bürünmüþ manolya aðaçlarý
" seviyor , sevmiyor"
fallarýna hibe edilen papatyalar
yorgunluðuma iyi gelen tahta bank
güneþ de yüzünü gösterirse
deðmeyin keyfime



âhhh iþte mazinin silinmeyen izlerini taþýyan
o caddeler
bu þehir
Ýki de bir aðlatýp durmayýn beni
annemin
babamýn
bakýþlarýný giydirerek göz bebeklerime
biliyorum en çok caným babam geçmiþti
yýllara meydan okuyan bisikletiyle bu yollardan




âhhh çok sevdiĝim o bisiklet
nefretim oldu babam üzerinde kazaya kurban gittiði gün
paramparça yaptým ellerimle
ama nâfile
seneler geçti
dönmedi ne babam
ne de annem seferinden..





nagihan

Sosyal Medyada Paylaşın: