KENDİNİ ANLA...

Gün gelir kollar sýzlar, el sýzlar, ayak sýzlar,
Çareler sona erer, çaðýrýr ayaksýzlar.

Dört kolluya oturur, düþersin birgün yola,
Kimblir nerededir vereceðin ilk mola?

Hesap günü gelince; yollu yolsuz seçilir,
Çeþme var hayat akar, ya da irin içilir.

Dünyanýn hasatýdýr gidilecek son mekân,
Yavaþ hýzlý demeden yaklaþýyor anbe an.

Nice hesapsýz hesap, hesap gününü bekler,
Hesap düzgün olmazsa, boþa gider emekler.

Buradaki kandýrma, sana hep tatlý gelir,
"Sus" istersen orada, el ayak cevap verir.

Bilgisayar dökümü kaçýrmaz, hepsi mâlûm,
Bakalým nerde hayrýn, kimlere ettin zulüm?

Eyvah! Görünen o ki, her yanýn zaafiyet,
Yasa yok, itaat yok, yol boyu kötü niyet.

Yola çýktýn bir kere; ara, doðru yolu bul,
Hakka, adâlete uy, olmaz ki her yol makbul.

Þu sýnav yýllarýný doldurma zulüm, kanla
Ýnsanoðlu bir silkin; doðrul, kendini anla.

Cebi yok ki kefenin, herþey dünyada kalýr,
Ýnsan o ki inanýr; yanýna sevap alýr.

Ne yakýþýr sana kan, ne insanlýða þiddet,
Düþün ki son mekânýn; sýnýrsýz, ebed müddet.
Ey akýllý yaratýk; istemez misin Cennet?...

31.10.2017 (Arþiv)
Fatih-ÝST.
Enver Özçaðlayan[ kali
Sosyal Medyada Paylaşın: