İnsanlar Uyuttum Kalbimde
Sessizlikle büyütürken ben çocukluðumu
Sensizlikle avutmuþtum hep yorgunluðumu
Gözümün önünde sýzlar hatýra defteri
Ardýndan gözyaþlarý kapladý tüm geceyi
Güneþsiz doðuyordu senden sonra sabahlar
Yýldýzsýz geçiyordu senden sonra akþamlar
Mutluluðu öðrenemeden hayata küsen
Yaþamak nedir bilmeden,ölmüþtüm þimdiden
Cam kýrýklarýyla doldu suskun yarýnlarým
Gözdeki yaþla kapandý hep yaralarým
Miskinlik türküsüne eþlik eden dumanlar
Kapkaranlýk geceye hapsolduðum zamanlar
Hani vardý ya,sabaha kadar konuþulan
Güneþ doðana kadar uykuydu unutulan
Güneþin aymasýyla ayýlmýþtý akþamlar
Bir karanlýða sýðdýrýlmýþtý bu yasamlar
Sessizce tenhalara çekilirken yalnýzlýk
Gözümün önünde sevgiye nispet arsýzlýk
Kapýnýn kulpu açýlýrken her yolda sana
Pencerenden bir kere olsun , el sallasana
Yeþil gözlerinde buz diye beni de erit
Tek gerçek,gerçek olmayan hayallerle sabit
Baþ baþa kalýrken sigaranýn dumanýnda
Kuru sýký sevgi düþtü kalbe zamanýnda
Ne kabus olmuþ rüyalarda seni unuttum
Ne de yakýlmaya yüz tutmuþ resmi kuruttum
Sensiz açýldý gönül buhranýnda çiçekler
Toprak olmadan unutuldu,sensiz gerçekler
Dikeni olmayan bir gül ekildi kabrime
Sýrýlsýklam gözyaþýyla sýðýndým Rabbime
Bir bir avuç içime dökülürken rüyalar
Özlemine karýþmýþ suyla aktý deryalar
Týrnak ucuyla kazýnmýþ bir ömür sevgi de
Mehtabýn þafaðý beklerken her bir ezgi de
Saatler masumca iþledi karanlýðýna
Resimler habersiz çürüdü ayrýlýðýna
Güneþ yollarýma kýlavuz gece dost oldu
Pencere önünde, hayaller tek tek kayboldu
Görünecekti bir gün o düþ gözlerimde
Mezardan farksýz insanlar uyuttum kalbimde
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.