Hayta firarda
Hayta firarda
sanma ki yaþlandýkça eksiliyor
gençliðin ateþi,
deli deli akýþý içindeki kanýn,
her yaþla derinleþiyor vadin
kanýn dingin, yangýnýn dumansýz
ve acelesiz seviþmelerin
saman alevlerin kalmýyor
öyle hoyrat olur olmaz
gölgende sýcak, duldan da
kayýrmalarýn muhtaç deðil izaha
sevmelerin kifayetli gözlerinde
yüreðin okþuyor sanma ki ellerin
titriyor yumuþacýk ve ürkek
kýrýlmasýn der gibi kanadý kelebeðin
ayak üstü deðil artýk hiçbir öðün
belki bu son özeni her gördüðün
açý sensin tanla kurulan sofranýn
bilirsin artýk imkaný yok doymanýn
yaþlýlýk ektiðini biçtiðin tarla takke
razý ve toprak olmak en nihayetinde
durmamak ne mümkün
durulacak yerde
sana doðmayacak güneþ
belki bu seherde
durabilmek iþte yaþ almak
durulmayacak yerde
yaþ almak sanma deðil yaþlanmak
yaþ almak çiðlerinden arýnmak
goruktan pekmez olmak
yerinde yýllanmýþ þerap
aðýzlarý tatlandýrýp
akýllarý bulandýrmak
öðrenmiþsindir artýk
bulanmadan durulmayacaðýný
özü çamur insanýn
marifet sayar ve peþindedir
duru suya renk katmanýn
durulduk artýk bulanmaz suyumuz
fýrtýnalara umarsýz ruhumuz
bir gönlümüz hayta,
bir gönül azade zamandan
daldý mý bir ceylan
gözbebeklerinden içeri
alýkoyamazsýn o haytayý firardan
15 o4 2o23
Sosyal Medyada Paylaşın:
süleymanaydoğdu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.