BİR SÖZ

Bir söz doðurdu beni
Sýrtýmda kamburum
Yüzümde doðum lekesiyle
“Neþter vurulmaz bu hastalýða” demiþ biri
Görünce ürkmesin kimse diye
bulduðu paçavralardan
rengarenk bir elbise dikmiþ üzerime boylu boyunca annem.
Annem ki ne dikiþ gelirmiþ elinden, ne nakýþ
"Anne olurken bile bana sorulmadý" demiþ.
"Hiç istemedim" demiþ
Anne olmayý hiç istememiþ.
Oysa, “Tanrý armaðaný” deseydi
kabullenirdim taþýdýðým tüm izleri.

Çýrýlçýplak kaldýðým an
bir söz serdi üzerime geceyi
Ki ne zaman gün kararsa
haminnemin anlattýðý korkunç masallardan kalma
iki yakasý boynumda düðümlü korku pelerini
iki yakasý boynumda düðümlü huzursuzluðum sarar ruhumu.
“Niye hep korkuturdu anlattýðýn masallar?” diye soramadan
haminnem öldü üç vakit önce.
Masallar ürkütücü birer yâdigar aklýmda.

Bir þarký mýrýldandýðým an
bir söz düþtü aðýzdan
Kýrýldý, daðýldý, yayýldý
ucu kesici anlamlara ayrýldý çoðaldýkça
Yazýldýðý her sayfada kanatýldý umut taþýyan sözler
kara kaplý deftere dönüþtü kaderim denen roman
kenarlarýnda kurumuþ gözyaþý izi
üzerinde hiç tutulmayacak matemsiz bir ölüm sükuneti

Medet umdum bir çingene kýzýnýn üç beþ çakýl taþýyla açtýðý faldan
Ki kýz taþlara deðil gözlerime baksaydý
Uydursaydý þöyle güzel birkaç yalan
Bir kibrit kutusuna bile sýðardým mutluluðumdan
Ne gidecek bir yol göründü, ne esecek bir ferahlýk haneme
Taþlarýn soðukluðundan baþka
Oysa üç vakitlik sevgi uðruna göze almýþtým her þeyi
Sevmedi ki hiçbiri.

Ne zaman yalnýzlýk vursa
Sýðýnýrým duvarla aramda saklý gölge oyununa
Kimsenin izlemediði tek perdelik avuntuma
Bir anlýk umut uðruna ne çok dokundum cýlýz bir mum ýþýðýna
Bir mum ýþýðý eritirdi bir an da olsa karanlýðý.

Onlar, hiç uðramayanlar hayatýma
bu günleri göremediler ama
doðum lekesine de neþter vuruluyor steril odalarda
dün izlerini de artýk
Baþardým sonunda kamburumu kesip atmayý
BAÞARDIM!
Pansuman niyetine bembeyaz iki kanat taktýrdým dün izlerinin üzerine
ben uçacaðýmý sanýrken üç vakte kadar
bir söz düþtü gözden
“Ben uçamadým, sen de uçma!” dedi.
Uzadý týrnaklarý
uzandý pençeleri sýrtýma
kopardý taþýmaya tam alýþmýþken kanatlarýmý
“Ben senin hikâyenin adýyým
sen varsan ben varým
ben varsam sen varsýn.” dedi.
Anlamýný sýrtýma yükledi
“Öyle herkes bilmez;
zordur merdiven altýnda mücadelesi yalnýzlýðýn.
benden baþka kimin var ki.
ikimizin sonu da intiharýndan olsun.” dedi

Taþýdýðým aðrýsý hiç dinmeyen birkaç söz,
yüreðe kök salmýþ aðrýlý izlerle kapanmayan bir yara
Onlardan baþka neyim var ki
Bir buðu gibi kaybolmak geliyor aklýma hep bu ara…


HÜSEYÝN GÖKMEN












Sosyal Medyada Paylaşın: