Takvimlerden dökülürken yapraklar ___ þarkýlar çalar uzaklarda bir yerlerde
Ýstemsiz yanýnda durduklarýn ile Merhaba derken sen güne Bu kent hep kara olur…
Alacakaranlýk bastý mý Tütüne düþerim farkýnda olmadan Birbirine en uzak o iki harf Belki de en yakýn olandýr A’dan z’ye doðru yol alýrken…
…
Sen sustukça Kim bilir hangi kýtada yangýnlar çýkar Derin derin alýnýr nefesler Yokuþ yukarý koþar Akreple yelkovan…
Sessizleþiyor o zamansýz naðmeler Zifir bir bu kente mi çöküyor?
Tümceler yarýnlara kavuþmanýn hayalinde Teninde hayat bulan yaðmur damlalarý Sana nefes oluyor da…
Üþüyen bedenlerimiz çýrýlçýplak… Ýþte o anda Sarýlýp da ýsýtacakken gölgelerimizi Yýrtýlmýþ bir kitap sayfasý gibi En olmadýk yerde Nokta konulan her son Kalpte yara gibidir.
O kentte. Her yer zifir…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mavigölge Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.