Ahmet Ata
BİLMESİN
Ahmet Ata

BİLMESİN


Tuttuğum ellerin yakarken beni
Küle döndüğümü kimse görmesin
Canıma can edip sevmiştim seni
O minik gönlüne kimse girmesin

Her gece gözyaşım yere düşerken
Dilimde bir dua göğe yükselsin
Kapında çaresiz seni beklerken
Sana öldüğümü kimse bilmesin

Saçların dağılsın esen rüzgârda
O güzel zülfüne tel tel dökülsün
Yüzünde çiçekler açsın baharda
Bana koktuğunu kimse bilmesin

Sır olur sevdalar gelmezmiş dile
Derler ki söylenmez gelirmiş göze
Aşkınla yanmışım dönmüşüm köze
Sana yandığımı kimse bilmesin
Sana geldiğimi kimse görmesin…
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.