KALMADI
Hiçlik dünyasýnda geçti de yýllar,
Yürümekten aciz kaldýðým yollar,
Hükmünü yitirmiþ zarftaki pullar,
Yâre haber veren bir yol kalmadý.
Çaresiz kaldýðým gönül aðrýmda,
Sam yelleri esti yanan baðrýmda,
Dostlara saldýðým her bir çaðrýmda,
Halimi arz eden bir rol kalmadý.
Nerdesin diyerek seni aradým,
Aþkýn defterinde kelam taradým,
Sevdaymýþ meðerse tümden iradým,
Derdimle dertlenen bir kul kalmadý.
Aþk haklý mý diye sordular bana,
Kimse hak vermiyor hep ondan yana,
Yüreðe saplanmýþ hançerdir cana,
Artýk saklý deðil bir fel kalmadý.
Özbekoðlu sevda içten doðarmýþ,
Zamaný gelince yaðmur yaðarmýþ,
Rota verilirse bulut aðarmýþ,
Önünde eðilmez bir bel kalmadý.
10.04.2023 Konya
Durmuþ Ali ÖZBEK
durmusaliozbek@hotmail.com
irat: gelir
sam yeli: çölden esen sýcak rüzgâr
fel: Sýr, kiþisel düþünce, yorgunluk, bitkinlik ve halsizlik
bel: Dað sýrtlarýnda geçit veren çukur yer
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.