Zindanlarýmda zamanýn kancasý kemiklere tutunmuþ, Ellerim eskiyor, Saçlarým rengini terk ediyor giderek, Çürümenin baþ yapýtýyým, Gözlerim titriyor buðulu birkaç anýya, Voltalarým da bitmiyor.
Küflü bir sandýðým tahtakurulu, Her þeyden uzak, duvarlara yakýn, gururlu, Sandýðýn içinde iki büklüm bir çoçuðum; Kulaklarýndan eksik tatlý, sevecen, þefkatli sözler, Kucaklayýþtan yoksun çelimsiz kollarý, Okþayýþtan bihaber eðilmiþ baþý. Yakasýnda fukaralýk, gayrýsýný bilmez zaten, Hayalleri karanlýk, umut manasýz bir týný, Rüyasý olurdu belki yaþasa, dünyasý olsa, Göz bebekleri yok, Göz bebekleri kocaman adam olmuþ, Soðuk yataklardan, Solgun çarþaflardan, Sararmýþ kitaplardan ötürü, Acizlik, yoksunluk yüceliði, Cüceliði dev gibi bir adam, Koyu bir renklilik söz konusu. Çoçuklukmuþ, adamlýkmýþ, insanlýkmýþ, Burada mahpusluktu eðrisi doðrusu. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.