duyunça barabar betim benzim attý Hüso’nun küheylana atladýðým gibi Akþe(hi)r’den taraf öteyüze savýþdým ha deyince köye-möye ðelemedim belki üþ-dört hafta, belki de taha fazla, hiþ bi yellerde de eðleþemedim daðda daþda döndüm-dolandým durdum o “aðam paþam” mu(h)abbeti ðalmadý hiþ bi yerde yüzüme bakan olmadý, bizim muk(u)at her köyün dilinde.. her köyün aðzýnda herkeþin tefinde, “ifrit” olmuþuyun herkeþe en nefret ettiði giþi bellemiþ yanýyan-tanýmayan.. Cangurtaran Çölovasý Eþþeðalaný Belceðiz taraflarý Mada Adasý Saðrak, Yýlanlý, ordan oraya dolaþdým benden evel habarým varmýþ o yellere hiþ bi yellerde barýnamadým, aþ bi-ilaþ, zavallý, pejmurde . vizdan azabýndan böyük cehendem var mý acabýna ola?.. cehendemi yaþadým taha dünnadaykana içim içimi yeyo, gafam bana hýzmat etmeyo ayaklarým dediðim yere getmeyo inaný mýsýn Dezemin Elif aklýma file ðelmeyyo o buyur dese, görmezden duymazdan gelse bile ne deyip, nassý(l) bakacan yüzlerine i(n)san cehendemin dibinde yaþar mý ömür boyu bu ezabýnan yaþanýr mý dedim ya.. zorun zoru vesselam kimse selamýmý almayo, kimse gucak aþmayo, “buyur” etmeyo, dedim ya; herkeþler iresmen gaçýyo can duþmanýmýsa da bu ezabý kimseye yaþatmasýn Alla(hý)m hiþ bi ðuluna, hatda Sarýlara da … Ismayýl.. sana hu gadarýný deyen ki o cenahlardaki köylerin çocuklarý bile ðörse “gara musduuukk, gara musduukk geliyor(r),..” “gara musduk geliyooo(r)” deye yüzümdeki nursuzluktan gorkar gaçardý donuz görmüþ gibi bakýyollar, de(h)þet gorkuyollar beni görünce paçaya salannar geceleri sabi-sübyan çocuklarýn yataða iþediklerini duydum çocuðu aðlayan gadýnnarýn “gara musduða vercen” diye çocuklarýný gorkudurlarmýþ beni öcüden taha gorkunþ sanýllarýmýþ þeytan sanýyollar ta o ðadar . yanýlýp yenilip de çeþmeden mallarýný sulayosa mallarý goyvurup daa gaçamadýysa “Gara Musduk! Gara Musduk” deyelek altýna salývýran çocuk.. çok gördüm, çok þahat oldum get nalet ossun.. malýna maþatýna daa ýrzýna namýsýna da, dedemin sarý liralarýna da .. taha dünnedeykene cayýr cayýr yandým.. yandým cehendemin dibinde Ismayýýýll! nalet olaydý dedemin sarý liralarý olmaya gedeydi üþ beþ yüz davarý dedem de çok geþmedi, gahrýndan ölmüþ zati ölmedi de gurtuldu, getdi ya ben.. ben gurtulamadým cehendemden . hep ne derin biliyon mu gardaþým, sen köyde olsaydýn, bunnar baþýma ðelmezdin.. getdin de ne oldu göðe deðdi mi baþýn.. hanký derde merhem oldun hanký dala gül gondurdun biliyorun kuu sen de ömrünü heba ettin sanký bi(r) sevaba mý girdin a gepberif.. köylük yerde dünneye gelen ne dat alýr þe(hi)er yerinden kendini harcadýn beni de ataþlara atdýn Ismayýýýll.. gardaþýýýmm” “…” “Ismayýlým..” ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.