Ýster aðla, ister gül.
Çocukluðum tutma artýk nöbeti.
Yok ki öcü korkutmuyor bak kimse.
Býrak gözlerini saran gafleti.
Ömür bitti fark etmiyor bak kimse.
Bakma güç postuna üflense þiþer.
Karanlýk çökünce yok olan taþar
Kul bu, bir ýþýða aldanýp þaþar
Bir olaný kýrk etmiyor bak kimse.
Güneþ doðar doðmaz görünür keller,
Hýrsý temel yapar, titrerse diller.
Düþmaný körükler kývrýmlý yollar
Ýzlerini terk etmiyor bak kimse.
Eksilmedi arttý, gözlerinde kan.
Sallandý yüreðin, acýn dokuz can.
Ýster aðla, ister gül, yýkýlýr bu han.
Zararýndan çark etmiyor bak kimse.
Ecel geze durur, soðuk yüzünde
Kim ne görür zuhur eder özünde.
Yoktur Birisi’ nin onca sözünde
Þahadeti zerk etmiyor bak kimse.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.