Gel Çocuk
Yapma çocuk ,
girme þu kaptanýn seyir defterine,
aðlatýr seni zalimoðlu ,
insansýn diye,
sen aðlarsýn ben yanarým...
Benim yaralarým yeter bana çocuk,
ilk nefesi aldýðýnda aðlarsýn ya,
son nefesinde ise aðlatýrsýn ,
gelme bu dünyaya...
Gelme çocuk ,
çocukluðum gibi deðil ki dünya,
hem ben sevemem seni tanrý kadar,
büyütemem belki seni el bebek gül bebek,
haramsýz bir lokma ekmek,
alýnteri ile yontulmuþ bir emek,
yat desen yamalý bir döþek,
kat desen , kaþýðý katacaðýn bir keþkek
gelene vardýr elbet bölecek bir parça ekmek...
Gel çocuk gel,
göreceksin elbet sende atandan sana kalaný,
üç kuruþ menfaate bir dost sataný,
kýymeti deðeri bayraðý ve vataný,
bir karýþ toprak uðruna toprakta yataný ,
vatansýzca yaþayýp hunharca vataný sataný !
Çaðdaþ DURMAZ -
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.