“aslý yok” deycen gýybetten gorkuyon “hakgat” deycen Ak Gelin’e musallat olmalarýndan çekiniyon gulur meselemesi o zamannar ýccýk benim de hoþuma ðetdi ne yalan deyen hinci, demek ki; çoç(uk)luk, del(i)ðannýlýk böle biþi . emme hinci netçen.. ne deycen, ne goycan o ðün, o an, o takike þeytan dürtdü! ki ha ben onnara “ilaf ossun” deye dediydim ne bile(yi)n ben onnarýn döyüslüð-etce(ði)ni onnarýn bennen maytap geþdiðini annadým ol-gör geri dönemedim onnar sordukçana ben bire bin taha ðattým onnar dedikçene ben palavra sýkdým yok “göz gýrpasýymýþ” yoð “el edesiymiþ” “yolumu ðözleyesiymiþ” “hacý ana habar getirmiþ” “falan yerde buluþuyo muþuyuz” “filan yerde görüþüyo muþuyuz” zabahdan aðþama ðadak çorabýndan çamaþýrýna ðadak . yok efendim “ben böyle biþiy duymadým-görmedim” deyesiymiþ “Allah senden ýrazý ossun” demiþimiþ “sýrtýmý tapbýklayasýymýþ” “her yannarýmý yýrtasýymýþ” “sýrtýmdahý cýzýk” “cýðara-ayna-darak harþlýk” o ðünün behrinde kimin var kýrtýklýsý nerden bulcak da kimden alçak zavallý aslý olduðundan mý bizimki þerefsizliðin dik alasý . emme vallahi billahi dedecezimin yüzü güle-düþdü gubardý, gasaldý, yüzü ðüldü bana ðarþý gayat hormetli nihayet öcünü horsasýný aldý beni adam yerine ðodu baþ köþeye oturtdu ee nassý(l) geri dura(yý)n ga(y)ri nasý(l) “yalanýdý” “öyle biþiy olmadý” “ben Yeter gelini görmedim elim eline deðmedi” deyen hinci serde goya ðenþlik var, hay olmadan gedeydim deliðannýlýk o sandýmýdým yalan üsdüne yalan palavra sýkmakdan çeteye coap bermekden osandým . çetenin ikisinin de analarý da cazý garýlarý da cazý ðarýsý maraklýlar onnar da soruyollar ývgalayollar “sana ölüm yok” deyollar “goca köyde bi dene” “herkeþin gözü Yeter’de” “Yeterin gönnü sende, garý a(ð)zýnýn dadýný biliyomuþ” deyollar . oyusa zavallý Yeter Gelinin hiþ mi hiþ güna(hý) yoðudu dinime imanýma çok gabadayý da bi gelinidi emme bilmen, görmedim bilividiðimde zati çocuðudu melek desen de meleðidi, belki melekden de eleri çocuðukandan bilirin köyün en gözeliydi emme oldu iþde ok yaydan çýktý bi kere dirliði bozulmuþ zavallýnýn; “afýyon iþmiþ” deyvidiler, kendini int(ih)ar etmiþ..Yeter öðsüz galdý çocuðu yandým!, gavrýldým! emme neye yarar bu ezap bana yeter de artar hep o çetenin iþi köyün en þerefsizi etdiler beni sonuratdan duydum türkü yakmýþlar “suna ðelin Ak Gelin þafak sökdü gak gelin”
devam edecek
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.