ÖLÜM VE AYRILIK
Her ölüm erken olduðu kadar,
erkendir her ayrýlýk.
Bilirsin
ölüm tek gerçek!
Ve kaçýþ yoktur ölümden!
Ama ayrýlýklarda,
bilemezsin çaresizliðin ne olduðunu!
Aslýnda bilirsin de,
toz konduramazsýn kendine!
Kuyruðun dik olsa bile,
yanar için,
acýr yüreðin ayrýlýðýn ardýndan!
Yeri dolmaz,
doldurulamaz dersin.
Ýçin için kanamaya baþlarsýn!
Taze yaralar hissedilmez bilirsin!
Kan kaybettikçe,
yavaþ yavaþ önce üþürsün!
Sonra bedeninde durdurulamaz bir sarsýntý,
bir titreme baþlar!
Sarýlmak istersin sevdiðine.
Artýk kimseler yoktur etrafýnda.
Elayak çekip gitmiþ,
Herkes kendi keyfinde!
Akýp da giden zamana yalvarýrsýn.
Dur gitme.
Alma onu ömrümden.
diye çýðlýklar atmak istersin!
Yazýk!
Kanamayý durduracak bir
ilacý olmaz aþifte zamanýn!
Özlem tuz niyetine sýzlatýr yaralarýný!
Ne ölümü,
ne ayrýlýðý,
tatmayan,
yaþamayan bilmez, anlamaz,
anlatamazsýn içindeki o derin acýyý!
Neden,
niçin
ne zaman ayrýldýðýnýzýn hiçbir önemi de yoktur!
Ayrýlýkla birlikte;
çocukluðun biter,
büyüdüm dersin,
gençliðin gider,
umudun,
heyecanýn,
mutluluðun,
anýlarýn gider!
Bayramýn gider,
kollarýný açýp da saracaðýn,
öpüp de koklayacaðýn,
elini kavrayacaðýn gider! Canýndan can gider!
Soluksuz kalýrsýn!
Adeta susar,
sessizleþir dünya.
Sen susarsýn.
Her þey yarým kalýr.
Hiç bir söz teselli etmez!
Sözcukler boðazýnda dizilir,
yýðýlýr da kalýrsýn!
Lakin elden bir þey gelmez.
Allah’tan gelen baþ göz üstüne dediðin anda,
artýk ayrýlýðý kabullendin!
Çünkü yaþama arzun bile tükenmiþtir!
Ve ölmek istersin!
Ölmeye ölürsün.
Ki,
sen zaten yaþayan bir ölüsün!
Bir ölünün,
Ölümü arzu etmesi ne garip!
Artýk hissetmiyorsun!
Fatiha okuyanýn bile yok!
Sen,
sadece kendine sabýr diliyorsun.
Anla beni sabýr!
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.