Sözde hayat

Gökyüzü çatýrdýyor
Yýldýzlar Bir bir yere düþüyor
Hayatlar sönüyor
Hayat dönüyor...

Kimsesizliðimi hangi çýðlýk anlatacak
Hangi yetimin ellini tutmak gerek

Dille söylenemeyen
Hangi bahtsýz kelimeli anlatacaz
Biz kimiz,
Kimdik...

Ellerim yokluk içinde
Ayaklarým yalýn
Sokaklarda deliler gibi koþarken
Ayaðýma batanlara aldýrmýyorum
Çünkü mutluyum
Çünkü daha çocuðum
Uzun bir zaman dan sonra
Fark ediyorum
Acýnýn donduðu vakitlerde
Her gülüþün bir bedeli olduðunu

Gözlerimden düþen
Göklerdeki yaðmurlar mý ?
Acýlarým cehennemden mi geliyor !
Biz hangi cennetin yokluðunu yaþýyoruz
Ýki dudak arasýna esir edilen çocukluktan
Esir edilmiþ hayatlar yaþarken
Özgürlüðüme kelepçe vuruluyor
Göklerden gelecek olanlardan
Umut kesmiyoruz kesemiyoruz
Çünkü tek dalýmýz bu...
Kimimiz kimsemiz yok
çünkü ondan baþka gören de yok

Yaþatan yaþamadýkça ölmezmiþ
Yüce kitapta böyle anlatýlýr
Biz de duyduk itaattik deriz
Yeryüzü soflarý bir bir yýkýlýyor
Ölümün soðuk nefesi
Bizi topraða davet ederken
Dünya denen cehennem yuvasýnda
Yani Yokluk yurdunda
Acý ve þiddet diyarýndan
Rahmete koþmak için
Ellerimiz havada
Dudaklarýmýzda onun sözleri
yalan ayak koþuyoruz

Hiç bir þeyin yetiþmediði
Kaosun doðduðu þehirlerde
kendimi buldum
Ölüm meleðinin tebessümü
Gözlerimde ýþýldarken
Kerbelanýn cehennemi
Bugün bile damarlarýmda hissediyorum
Gözlerden düþmeyen bir damla yaþa
Ýki dünyada da
kurtuluþ nasip olur mu bilemiyorum

Zalimlerin yurdunda yaþarken
Çatýrdayan insanlýðýmýzý
Yok pahasýna satýyoruz
Dilimde bir aðýt
Yüreðimde bir acý
Sanýyorlar ki yaþýyorum
Bu sonsuz kervanýnda
Oysaki
Haramiler talan etmiþ her yeri
Toprak Ölüm kokuyor
Yokluk çekiyor yurdum
Hani her kara gecenin
bir sabahý olacaktý ya
Gözlerini kaybedene
ýþýðý nasýl anlatabilirsin ki

Boynumda urgan Ýle yaþarken
Yaþama sevinçlerine hayret ile bakardým







Sosyal Medyada Paylaşın: