Yaðmurlu bir havada.. Akþam üstü sokak aralarýndan eve giderken. Bir minicik sokak kedisi karþýladý beni. "Miyavvvv" dedi. Melüm melüm bakýþlarý ile.. Adeta bana "açým" diyordu. Sabahtan beri Islak sokaklar da miyavlayarak "açým ve üþüyorum diyordu" Üstelik tir tir titriyordu. Bakýþlarý ve acý acý miyavlamasý bana adeta yalvarýyordu. Mahsum ve küçücük yavru idi. Hemen elimi uzattým. Geldi elime.. Kucaðýma aldým. Hemen koynuma sokuldu. Gözlerini kapattý. Teþekkür edercesine miyavladý. Baþýný göðsüme koydu. Hem ýsýndý, hem Ýçimi ýsýttý. Artýk o benim yalnýzlýðýma arkadaþ olmuþtu. Bende onu.. Adýný garip koymuþtum... O garip ben garip. Ýþte! Gariplilikler içerisinde.. Bizimkisi garip bir arkadaþlýk.. Aleyna Kayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aleyna kayan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.