Kaðýda kaleme küstüðüm ,
bilmem bu kaçýncý gece .
Oysa,
Sana dair yazmak isteyip de yazamadýðým
’Birsiir’ in içine gizlenmiþ
ne çok þey birikti yüreðimde.
Suskunluklarým ,
öfkelerim ,
özlemlerim gibi.
En çok ta,
biz olamayýþýmýz gibi!
Mutlu olmak ’Uður’una , ne yaptýmsa olmadý.
Hani , birini çok sevince , çok isteyince olur
sen yeter ki yürekten iste derler.
Tüm benliðimle sevdim, istedim ama olmadý!
Çatlamaya ramak kalmýþ taþ misali
sabrettim , bekledim yine olmadý.
Oysa ki, ben seni eski kafalý sevmiþtim.
Hiç ayrýlmayalým ve
bir yastýkta kocayalým istemiþtim.
Dedim ya olmadý!
Artýk,
Senli hayaller kurmakta gelmiyor içimden.
Daha ilk sahnesinde biten,
beyazýna hasret simsiyah bir film
geçiyor gözlerimin perdesinden.
Sonra ne mi oluyor?
Suspus olmuþ yüreðim mabedine çekiliyor.
Sorgusuz sualsiz kaderine biat ediyor.
Þimdi ,
Kurumuþ bir gönülde,
Mevsimsiz dökülen yapraklar gibiyim.
Katre katre yalnýzlýk akýyor üzerime.
mutsuzluðumun çýkmazýndayým.
Ýçimden geldiði gibi yaþayamadým ama
Ýçimi acýttýðýn kadar yandým.
Eline , diline yüreðine saðlýk olsun.
Bu da sana son sözüm olsun.
Eyvallah…
Uður KILIÇ / Respect
05.04.2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.