SİMSİYAH BİR DÜŞ KALDI

Gonca güller açar mý baharlarýmda derken
Ne gül kaldý ne bahar mevsimler hep kýþ kaldý
Mutluluða geç kaldým hüzünlere çok erken
Aþký tutunamadým baðrýmda hep taþ kaldý

Ömrümce yol gözledim beklediðim gelmedi
Aðladým feryad ettim yar yüreði bilmedi
Herkese gülen talih bana bir gün gülmedi
Tebessümüm hep buruk, gözlerimde yaþ kaldý

Bu hüznüm ve kederim bilmem hangi zamandan
Yoruldum bezdim artýk yaþadýðým þu andan
Candan vazgeçerdim de geçilmiyor canandan
Bir ömrü harcadým da ellerim hep boþ kaldý

Günler geçmek bilmiyor kederden dem vurmadan
Saatler geçmez oldu ayrýlýða kurmadan
Gözleri kurþun olup sol yanýmdan vurmadan
Bu sevda vurgunundan bir yaralý döþ kaldý

Mazi avuçlarýmdan kaymýþ bakýyor iken
Kayýplarýma bir bir aðýt yakýyor iken
Ömrümün gergefini vahla dokuyor iken
Elimde kala kala simsiyah bir düþ kaldý.

Ayþegül Bahçeci
Sosyal Medyada Paylaşın: