Bir ihtimal daha olabilirdi bir kasýrga sonrasý en onanmaz yerimizden vurulmasaydýk
biz ömrümüzü ömrümüze yamayacak o gün gelip de zaman durduðunda Tanrýdan imtiyaz istemeden senin yerine ben benim yerime sen ya da birlikte ölüme gidecektik
adým adým yaklaþan rüzgârlar söylemeye çalýþtý aslýnda yazýk ki biz duymadýk biz fark edemedik sinsice gelen kasýrga yaktý yýktý ve geçip gitti
o günden sonra beynimi kemiren ayrýlýk korkusu yerini miskin bir sükûnete býraktý
unutmadýysan beni þimdilerde duymuþ olmalýsýn adýna tuhaf bir garabet diyebilirsin belki
düþün ýlgýt ýlgýt esen rüzgarýn ýslýk sesine eþlik edip yetim bir çocuk misali içime aðýtlar yakýyor türküler okuyorum þimdi
yadýrgama aþka yetimlik böyle birþey akþam olup karanlýk çökünce çok korkuyor miskin miskin köþeme çekilerek gözlerimi tavana dikip ýssýz gökyüzünden milyonlarca yýldýzý döküyorum
Mars’tan bile yokluðunu soranlar oluyor gözümde kayan bir yýldýzdan içimin derinliklerine düþtü onu ben hep orada saklýyorum diyorum
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.