SEN DE

Kon dalýma bülbül gibi sessizce,
Konuþ kulaðýma inceden ince,
Kimseler duymasýn aman, gizlice!
Benimle söyleþ de, sen ne dersen de...

Mecnun’dan, Leyla’dan baþlasan söze,
Savursan saçýný, gelsek göz göze,
Burulup otursak þöyle diz dize,
Dokunma telime, sen ne dersen de...

Atsak bir kenara yorgun yýllarý,
Dolaþsak kol kola þu kýyýlarý,
Çýksa elimizden sevda yularý,
Bakma da halime, sen ne dersen de...

Devirsem bir yana aðýr yükümü,
Yine örseler mi bu yer çekimi?
Bana ne gelmiþse pancar sökümü!
Giderim yoluma, sen ne dersen de...

Görünür ufukta sonu yollarýn,
Hesabý sorulur dargýn yýllarýn,
Boynu bükülürken koca çýnarýn,
Su yürür dalýma, sen ne dersen de...

Benden de dinle sen, bir iki kelam,
Bilirsin ne kadar uzakta sýlam,
Söz gümüþ derlerdi, anladým balam;
Düþmüyor dilime, sen ne dersen de...

Ne yapsam, neylesem, geçiyor çaðým,
Kaynýyor içinden bak yanardaðým,
Patlayacak þimdi dilim, dudaðým,
Bana git deme de, sen ne dersen de...



Hayrettin YAZICI





Sosyal Medyada Paylaşın: