Veda treni Kalkarken yüregimde

veda treni kalkiyor birazdan
kimsesiz
cocuklar oynuyor ciceksiz
toprak neminde bahar
tozlu vedalar öpüsüyor havasiz
gidenlerin gözlerinde
gülüsleri küsmüs
yaprak yalnizliginda yagmurun
ellerimde hüzünü oksuyor
kaldigim yerde
vedalari yildizlara yolladim
birazdan kalkar rüzgarla öksüz
kimse kalmasin geride
simdi yoksul ceketime asildim
döndüm gözlerimin icine
kurak cöl misali cizildim resimlere
aklim yurt olmus sicak mevsimlere
veda treni kalkacak birazdan
kimse kalmasin
kalmasin
sokaklarin sesizliginde
anilar
yasli iki göz olmasin vedalar
hep Dursun renginde sevdasi
beklesin bu topraklari dönecekler
birgün geriye cocuklar
genc ve asi yüreklerin
vedalari gitsede kalir izleri





A. Özenc Yasar
Sosyal Medyada Paylaşın: