Kar Yağıyor Anadolu'ma

Bu gün kar yaðýyor Anadolu’ma,
Ýnce ince, sakin ve sessiz.
Günlerden pazartesi,
Beþ þubat ikibinyedi.
Her taraf kar,
Her taraf bembeyaz,
Her taraf ayaz.
Soðuk, saçaklarda buz olmuþ,
Kristal camlar gibi,
Þekil almýþ kendine has.
Dallar sakal tutmuþ,
Hem de doksanýn da ihtiyarlar gibi.
Kuþlar açlýktan çýðlýk atýyor,
Uçuyorlar saða sola.
Bütün canlýlar kýþ uykusunda,
Adeta taarruzun bitmesini bekliyorlar.
Aç kurtlar,çakallar, tilkiler,
Ýnlerinden çýkmýþ av peþindeler.
Ýþte Anadolu’mda kýþ,
Fakirlerin gözünde yaþ,
Zenginlerin hayalinde düþ.
Birisinde odun kömür sýkýntýsý,
Diðerinde kýþ tatili üzüntüsü.
Sen git dostum,
Kartalkaya’ya, Uludað’a,
Palandöken’e,Erciyes’e,
Doyasýya eðlen.
Sen de git hemþerim,
Köþedeki oduncuya,
Veresiye verirse, yazýn ödersin.
Bu gün kar yaðýyor Anadolu’ma,
Sevinsem mi? üzülsem mi?
Fakat ben yine seviniyorum.
Çünkü;
Kar berekettir,
Kar varlýktýr.
Kar saflýktýr.
Kar umuttur.
Kar iyi bir bahar demektir.
Çaðlayan dereler,
Yemyeþil ovalar,
Bütün insanlarýn yüzünde tebessüm,
Ve ocaðýnda kaynayan huzurdur.
Sevgiyle kal,
Gönlümüz gibi saf ve temiz kar,
Sana her zaman ihtiyacýmýz var..

5.2.2007

Tayyip Sað

(antoloji.com)


Sosyal Medyada Paylaşın: