Unutkan

Özlemenin ilk insanýndan geliyorum vataným yokken
Kelimelerle kavgamýn mevsimin kýþýndayým
Her þey biraz sarýya doðru akýyor
Aklýmýn kýyýsýndan biraz evvel sýnýrsýzlýk adýyla geçiyor bir sevda

Ardýç gölgesinde bir yudumluk aðaç dipleri içim
Bizim þehrin önünden geçtiðinden beri zaman yalnýzca sizlerin galip
Kutsal bir yürümenin sabahçýsýyýz erken ürkmelerinde dünyanýn
Bilincindeyim ölümün uslu dur ey kýyametini cebinde taþýyan unutkan…

Duraksadým
Yara aldým
Alçalýp göðün üzgün duruþlarýný bombaladým kýrbaçlandýðým yerlerde
Aþkýn kanadýnda bir tutam sensizlik kokladýðýmdan anladým
Aþk harabeler diyarýndan öteye geçmiþ bir medeniyet

Bir çocuklar kaldý
Bir de öteden beri iki yerin sadakat erleri kuþlar
Ýlacýný öte diyardan almanýn bir aydýnlýðý bu derinler
Ülkemden kaçtýðýmdan beri yormuyor beni serinler
Yürek sýzýsýna isyan dolduranlarýn
Ýlmekli yaz sonu ölümlerinin emaneti sanki adýn

Daha çölden çýkamadýðýma inanmýþým
Rüzgârlý kumlarýn yürek kýyýlarýna sürüklendiðini
Fýrtýnalý sýcaklarýn
cehennem kopuþlu hallerine dem vuruþunu izliyorum.

Sosyal Medyada Paylaşın: