KALEMİME DÜŞTÜN
Buðulu gözlerin çok þey anlatýr,
Kalemime düþtün þiir oldun sen.
Adýný anýþým kulak çýnlatýr,
Kalemime düþtün þiir oldun sen.
Sevdanla divane mecnun olduðum,
Beklerken çöllerde düþüp solduðum,
Yazdýðým mýsrada seni bulduðum,
Kalemime düþtün þiir oldun sen.
Bülbül konmaz oldu gonca güllere,
Bu aþký düþürdük dilden dillere,
Sonunda gelmiþiz gurbet ellere,
Kalemime düþtün þiir oldun sen.
Yüce dað baþýnda bellere döndün,
Her þeyi süpüren sellere döndün,
Yürek yangýnýnda küllere döndün,
Kalemime düþtün þiir oldun sen.
Özbekoðlu ömür geçti aðlarým,
Yýkýldý içimde gönül daðlarým,
Geri gelmez artýk gençlik çaðlarým,
Kalemime düþtün þiir oldun sen.
25.03.2023 Konya
Durmuþ Ali ÖZBEK
durmusaliozbek@hotmail.com
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.