BİR İLK BAHAR ÖYKÜSÜ

Kalmadý minneti dalýn güneþe
Pabucunu sýký sarýyor toprak
Ýki kuþ konup da ötse pürneþe
Rüzgâr ile dansa kalkýyor yaprak

Yoktur aðacýna isyan ihanet
Ayrýlýk çiçekten meyveye kadar
Kök topraða dal gövdeye emanet
Buluþmak cemreden cemreye kadar

Boðum boðum deler maviyi yaprak
Sabýr sarnýcýnda baharlar hapis
Bulanýk sularýn fikrinden berrak
Sende hangi düþü hapseder kafes?


Gelip çattýðýn da dala sonbahar
Hemen yola çýkar bir yeni bahar…


toynak
Sosyal Medyada Paylaşın: