GÝTTÝN GÝDELÝ
Gittin gideli,
hiç aklýmdan çýkmýyorsun ki benim.
Eskisi kadar özlüyorum seni.
Öyle ki,
her aný,
her anýyý hatýrladýkça aðlýyorum!
Sana yazdýðým þiirlerde,
nesirlerde,
gezdiðim her yerde,
dokunduðum herþeyde özlüyorum seni!
Mutlu ol diye,
bendeki seni öpüp,
okþayýp,
hoþ tutmaya çalýþýyorum.
Gittin gideli;
hangi yýlýn hangi ayý,
hangi günün hangi saati olduðunu umursamýyorum bile.
Bu aralar yaþlandým galiba.
Doðrusu biraz da umudumu yitirdim.
Gözlerim de görmüyor eskisi gibi.
Kim baksa,
"gözlerinin feri sönmüþ" diyor.
Olsun.
Umursamýyorum ki,
kimin ne dediðini!
Ama ama ama
þimdi çýkýp da gelse
ve "nasýlsýn?" diye sorsa;
ruhunu okþamak
ve seni üzmemek için,
dilime pelesenk olmuþ "Balým iyiyim" diyerek,
miskinliðimi içime saklayacaðým! diyorum
Doðrusu gittiðin günden beri,
seni unutacaðým korkusu,
adeta kemiriyor beynimi!
Ola ki birgün karþýlaþýrsak sokakta,
ya tanýmazsam seni?
Ya hatýrlayamazsam yüzünü? diye resmediyorum yüreðime gamzelerini.
Kim bilir,
kulaðýný çýnlattým diye,
belki de günahýmý alýyorsun þimdi.
Cadýlýðýný bilmez miyim?
Seni merak etmediðimi düþünerek,
çekiþtiriyorsun beni.
N’olur düþün bir kere;
merak etmezsem seni,
her an hayalimde olur muydun hiç?
Olsun.
Bana inanmaný beklemiyorum.
Bunu senden istemiyorum da zaten.
Gündelik alýþkanlýðým;
nasýl olduðun,
kiminle olduðun,
ne yedin,
ne içtin,
geceler uyurken,
üstün açýk kaldý mý,
mutlu musun,
mutsuz musun? diye senden haber alamýyorum.
Ýþte bu üzüyor beni!
Bu bir merak deðil!
Arasýra olan özlem de deðil,
yüreðime oturttuðum gibi,
aklýma da kazýmýþým seni.
Ne yapsam,
ne etsem,
herþeyde,
her anýmda sen varsýn.
Bunu bil istiyorum.
Ve
banane demiyorum, diyemiyorum.
Yokluðunda bile, senin derdini kendi derdim biliyorum!
Çünkü seni öylesine,
ölesiye seviyorum!
Sakýn ha þikayet ettiðimi düþünmeyesin!
Bir türlü alýþamadým yokluðuna.
Seni sevmekten,
yanýmdayken özlediðim gibi özlüyorum
ve
vazgeçemiyorum senden.
Merak etmen’olur.
Benden sonra bir baþkasýný sevmiþ olsan bile,
þikayet etmem kimseye seni!
Ben mi?
Ben;
sen gittin gideli,
parmaklýklar ardý esir ettim yüreðimi.
Ne bir baþkasýný sevebilirim,
ne de, bu yürege bir baþkasý girebilir!
Bunu,
senin bilip bilmemen de önemli deðil.
Tanrý biliyor ya seni çok sevdiðimi!
Git mutlu ol,
mutlu yaþa affettim seni!
Ben seni hep, kaybedecek korkusuyla yaþarken,
git.
Özlem denen Azrailimle baþbaþa býrak beni!!!
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.