Umutlarým tek gözü kör doðmuþtu Aþkýn biz haline Herkes masumdu bense günahkâr Sevgi heceli þiirler yazmak varken Dilimin tekrarý oldu Hüzün notalý þarkýlar Ve ben seni çalýp söyledim hep Ritmi bozuk hayallerimin eþliðinde
Gün doðumlarý hiç olmayan bir kentte Belkilerle dolu bekleyiþlerle yaþayýp Kasýrgasý kara günlerle avuttum kendimi Varlýðýnla güneþi perdeleyip Sitemler ettim seni getirmeyen akþamlara
Ruhum bir aðýrlýðýn altýnda Gün doðumlarýnda umutlarým olmalýydý Yarýnsýz perþembe hep hayat Cumasý sendin salâsý sen Cenazesi bendim Günahkârý ben Yitik kalan sendin Matemin koynunda uyuyan ben
Zamaný tükettim umudun eþiðinde Kapalý kapýlar ardýnda kaldý çaðrýlarým Gitme diye yalvarmak istiyorum günlere Umut baðlamak istemiyorum artýk Gelecek salýya yahut da çarþambaya