MENÃœLER
Anasayfa
Åžiirler
Yazılar
Forum
Nedir?
Kitap
Bi Cümle
Ä°letiÅŸim
Edebiyat Defteri
PAMUK ŞEKERİ
Gerçekliğin kendisi
PAMUK ŞEKERİ
Pamuk þekerci geçerken,
Bir kýz gördüm o parkta.
Ýmrenerek bakýyordu.
Diðer çocuklar yerken.
Yanýna oturdum usulca.
Adýný sordum yavaþtan.
Boynunu büke büke,
Gözlerime baka baka
Sustu kaldý yavrucuk.
Ýçini çeke çeke.
Bilmiyordu adýný.
Kimdi bu kara çocuk.
Baban nerde demeden
Diþini sýka sýka
Annemde yok diyerek
Baþladý aðlamaya
Öldüler karanlýkta .
Onlar þimdi toprakta.
Canýmýn yarýsý gitti.
Yarýsý bana yeter.
Pamuk þekeri aldým.
Uzattým kara kýza.
Ürkek ürkek yaladý.
Teþekkür etti bana,
Kalktý gitti usulca geriye baka baka.
Gözlerim daldý ufka peþinden baka baka.
Ömər Yalçýn
24.03.2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gerçekliğin kendisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
En Çok Okunan Şiirleri
KIZ KARDEŞİM
OYUNCAKLARIM VAR
Ben Böyleyim işte
BEN BİR UÇURTMAYIM
SİVAS İLİNDE
FİKİR HASTALIĞI
BEBEK
HÂKİM BEY
BEN İNSANIM
MEDUSA