Ben hiç gitmedim ki Yorgun akþamlarda Yaþ oldum göz bebeklerinde Ellerini uzattýðýn da , Bir yýldýz oldum gökyüzünde... Geçtiðin tüm yollarda Bir gece lambasý oldum Titrek bir mum alevi eþliðinde. Dilinde bir türkü Her notasýnda bir ses oldum... Gül oldum bahçende Renk renk çiçek açtým. Baktýðýnda gözlerimin içine. Hayal oldum düþ oldum Baþýmý koyduðumda dizlerine, Ben hiç gitmedim ki...
Güneþ oldum, doðdum gül yüzüne Þiir yaðan bakýþlarýna Yaðmur oldum, kar oldum Yüreðimi koydum avuçlarýna Üþüdün ateþ oldum Yandým narýna... Ben hiç gitmedim ki. Bazen pencerene konan bir kuþ Bazen saksýnda açan bir çiçek Bazen de dinlediðin bir þarký, Kahvende telve Dilinde hece Seninle uyandým, seninle yaþadým Sana yandým her gece. Ben hiç gitmedim ki, Ben hiç gitmedim ki...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Ata Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.