Sömür gözlerimin pýnarlarýný nadide acýlarýnla, Þehrin kuytusunu dök üstüme, kýzgýn yað gibi, Kemir zihnimi düþüncelerinle, Kemir hiçbir þey kalmasýn! Artýk kalbim anýlarýn altýnda ezilmesin, Aþk, sevgi nedir bilmesin.
Kömür bakýþlarýn, Bir þairi dumur ediþlerin, Deliliðin duygusunu soy üstümden, Çýrýlçýplak býrak beni, Demir misali bedenimi ruhunda döv, Eðilene, bükülene, yok olana dek, Tekrar Tekrar Ve yine tekrar. Artýk sana aþkým, olmasan da yaþayacak anlamalýsýn, Benden silinecek, yitip gideceksin, Fakat hep sevilecek, hatýrlanacak, Ölmeyeceksin. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.