Bir İstanbul akşamı

Bir Ýstanbul akþamý
Gökten yere yaðmur yaðýyor
Topraðýn üstü betonla
Tozlu kaplý sokaklarýna

Rüzgarý ne soðuk ne sýcak
Çarpýyordu yüzüme durmadan
Dolanýrken beni ýslatan
Üzerime düþen damlalarý

Elerim cebimden dönerken
Caddeye çýkan köþeleri
Yaprak dökmüþ aðaçlar
Üþüyor giysisi kalmýþ gibi

Baþýmý kaldýrdým baktýk
Beyazdan griye dönmüþ
Bulutlarýn hüzünlü haline
Sanki insan misali aðlýyormu
Sosyal Medyada Paylaşın: