Yaz deme be Şair (6 Şubat Depremi)

yaz be dedim kaleme
sustu ayný benim sustuðum gibi
sonra aðýr aðýr süzülen yaþlarýna aldýrmadan
yazarým ama yazdýklarýma gökler aðlar
toprak aðlar
melekler aðlar dedi

selasý okunmamýþ
bunca kardeþlerimiz bebelerimiz
toprak altýnda kaybolmuþken
dahasý Anadolu yerle bir olmuþken
nasýl yazarým be þair

senin bile bu günlerde
kaleme bakýþýn baþka tutuþun baþka
titreyen þu çelimsiz ellerinle
buz tutmuþ dudaklarýnla
nasýl yaz dersin þair

kýþ düþmüþ yüreðine memleketimin
buzlar kaplamýþ her yeri
gözler yýkýntýlar da
ateþ baðýrda
bu kez ateþ sadece düþtüðü yeri deðil
her yeri yaktý be þair

hüzün daðý yükselmiþ arþa
ilmek ilmek yürüyor topraðýn baðrýnda
yaz deme bana susulan bu noktada

benim de senin gibi duygularým var
bu yaþanan acýlar
beni de þaþýrtý
zihnimi darmadaðýn etti
bu kader denilen haller
mürekkebimi tüketti

yaz diyorsun Diyarbakýr’ý
Kahramanmaraþ’ý pazarcýðý afþin’i
ardýndan gözyaþlarýna boðulup kendine gelmeden
yaz diyorsun Hatay’ý
nasýl yazarým Malatya’yý Kilisi Osmaniye’yi
kalbimi donduran
mürekkebimi kurutan
Adana’yý Gaziantep’i Adýyaman’ý
Þanlýurfa’yý
ya dýþarýda aç susuz kardeþlerimi
analarýmý babalarýmý

toprak aðlarken koynunda saklananlara
kalkýn diyor bu bir rüya
daha deðil toparlanýn bu ölüm deðil
daha zamaný deðil
açýn gözlerinizi
toprak uykusuz toprak þaþkýn
toprak darmaduman

uyan Antep Antakya Adana Malatya
uyanýn sesiniz yankýlansýn boþluklarda
yaz deme þair mürekkebim dondu damarlarýmda
nasýl yazarým bunca acýyý
yýrtýk pýrtýk kanayan kalpleri
korlarla yanan bedenleri
böylesine büyük bir karanlýðý
yaz deme kaldýramaz yüreðim

sen aðlarsýn gizli gizli
dilin kilitli
boðazýn düðümlü
nefesin kesik kesik
söylemlerin yüreðinde birikti
patlamadan yanan volkanlar gibi
çöz düðümleri
aç dilinin kilidini
baðýr çaðýr susma konuþ
ama bana yaz deme þair

Urfa’yý sel almýþ diyorlar ama
kimse bilmiyor ki Urfa memleketime aðlýyor
Urfa’nýn gözyaþlarý yýkýp geçiyor meydanlarý
derelerden sokaklardan
silip süpürürken her þeyi
yaktý bir çok caný

aðla susma þair
bu kahredici vurgun devirdi her þeyimizi
tarlaya ekilen bedenleri
birbirlerine sarýlarak can veren aileleri
toprak onlara kýyamazken
onlara aðlarken bana yaz deme be þair
bu vebali yükleme bana
parmak aralarýnda saða sola gezdir beni
ama yurdumun yitirilmiþ insanlarýný
yaz deme þair

ah be þair ah
keþke 6 þubat tarihte olmasaydý
eksik kalsaydý yada atlasaydý
o gün hiç var olmasaydý
yýkýlmasaydý þehirler köyler
ölmeseydi bunca canlar
iþte bütün bunlar kanýmý dondurmuþken
yaz deme bana þair

ya yardým eli uzatýlmamýþ insanlar
aç susuz kendi kaderlerine terk edilmiþken
toprak zindanlarýnda buradayým deyip de
sesi duyulmayan canlar
üç gün enkaz yýðýnlarýnýn altýnda sýkýþýp
sonra umutlarý sönüp
hayata istemeden veda eden canlar

ben bilmiyorum buna nasýl dayanýlýr
sen söyle be þair


Hülya Çelik

Deprem ve sel felaketinde hayatlarýný kaybeden canlarýmýza
Allah’tan rahmet diliyorum.
Nur içinde uyusunlar.
Sosyal Medyada Paylaşın: