Gün Biterken

Yaþanmasý mümkünken yaþayamadýðý, Mutluluklara üzülüyor insan.
Denizle tabiatla iç içeyken,
Birden çölde serap görür misali her þey yarým.
Herkes kendi kaderini yaþamaya mahkum,
Sürgün kendi ruhuna.
Gün saat saat tükeniyor,
Her þey bitiyor azar azar.
Sen aklýmý baþýmdan almýyorsun,
Kanýma karýþmýyorsun eskisi kadar.

Kalbi hislere ámá olmuþ,
Alaboralara, hayal kýrýklýðýna hayat alýþýk.
Yarý baygýn yarý ayýk
Olay mahalli darmaduman, karýþýk.
Yalap þalap duygulara,
Kurban edilirken aþklar,
Günler ardý ardýna birbirini kovalar.



Gece bastýrýyor,
Ruhuma iþliyor sanki siyahlýðý.
Yaðmurlar yaðarken usul usul,
Kirlerden arýndýrýyor her þeyi.
Aklým firar ederken yerinden,
Devasýz dertlere düþerim.
Üþürüm, titrerim kýþýn ortasýnda.

Orhan Þentürk
Sosyal Medyada Paylaşın: