BİZ TOPRAKTA SEVDÂYIZ...
Hangi güle yaklaþsam; ayrý naz, baþka edâ,
Bülbül oldum baðýnda, ondan çýkmýyor sadâ.
Maziye, geleceðe artýk ettim de vedâ;
Sözüm yok söylenecek sevdâ denen davâda.
Bundan böyle uhrevi bir hayat yolundayýz,
Ebede giden yolda, dostlarýn kolundayýz.
Kimimiz Güneþ olduk, kimilerimiz Ay’ýz;
Aþk içinde yoðrulduk, topraklarda sevdâyýz.
Nice yollardan geçtik, tanýdý bizi toprak,
Kimi mukavim çýktý, kimi çýktý çok kaypak.
Her bahçede bulunmaz asmada çýkan yaprak,
Sen dostunu seçerken, O’nun dostuna da bak.
Þimdi yeni güllerde açan goncalar biziz.
Filizlerin ruhuna sevdâ suyu vermiþiz.
Nice meyve tadýnda dilinize deymiþiz;
Yeniden gelen biziz, biz ki sizde ermiþiz...
11.06.2013 (Arþiv)
Fatih-ÝST.
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.