Belki de... Farkýna varmýyoruz öldüðümüzün Devam ediyoruz kaldýðýmýz yerden.
Ýçinde emek yok ama, Topraðý karýþmýþtý eline yüzüne, ruhunun.
Doðrulup yerinden sana diyordur ki: "Kirlenmedi mi ellerin, Kalbine inen her haksýzlýðý baðrýna bastýðýn için. Benim belim büküldü ayaðýna taktýklarý çelmeleri ayýklamaktan, Acýmadý mý canýn öylesine dikenli yokuþlarda"?
Yanýlýp yerinden bana diyordur ki: "Toplamadý mý ellerin , Haksýzlýklarý cebine attýðýn o taþlarý. Benim ayaklarým kanadý, o taþlara basmaktan Üzülmedin mi o ruhun beyaz kanýna; Çarþaf gibi, kundak gibi, bez gibi bir þey"...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nesibe Kuzu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.