ÇANAKKALE VE YİĞİTLER

Sanýrsýn ki... kýyamet kopuyordu.
Yiðitler Çanakkale’ye uçuyordu
Hiçbiri gözünü kýrpmadan girdi oraya,
Þehidimizin kaný dokunuyor,toprak ile yaraya.

Çanakkale’ye gidiyor,her yiðit her an.
Destan yazýyor þehitler ve kan
Toprak’a verildi nice can,
Bayrak ise vataný süsleyen bir þan

Ýçtiler onlar þehadetin þerbetini
Kim korumak istemez ki...milletini
Çanakkale geçilmez oldu bu hana
Kökleri çýnar oldu bütün cihana

Þehit kaný yüreðe dokunuyor
Kuran gönüller ile her gece okunuyor
Vatan oluk oluk Çanakkale’ye akarken
Gökten bomba sesleri ve mermi yaðarken...

Onlar için þehitlik en yüce ölümdür.
Yiðitlere yapýlan bu savaþ bir zulümdür
Çanakkale de yiðitler bize ýþýktýr.
Çanakkale’ye deðil,vatan!Onun altýndakine aþýktýr,

Kim geçebilir ki...türkün o kalesini
Kim söndürebilir ki...türkün meþ’alesini.
O meþale bize olacaktýr yoldaþ
Anadolu cihaný gidiyor Çanakkale’ye arkadaþ,

Çanakkale vatanýn geçilmez!yurdudur,
Bizim için orasý toprak yoludur
Bu topraða yoldaþ olan þehit yolcusudur.
Bu vatana sahip çýkan Anadoludur!

Nice can verip nice kan döküldü
Zalimlerin yine boynu büküldü.
Çünkü;karþýlarýnda türkün ordusu,
Bir azim,bir iman ile koþuyor Çanakkale yolcusu...

Bomba toplarý patlýyordu
O topraðýn altýnda nice þehit yatýyordu.
Bu vatan bir çember içerisinde kilitlendi,
Bayrak ile þehitler, bu vatana sahiplendi

Namýmýzla topraða koþuþumuz bile sihirli.
Lanetlenen düþman gidiyor kirli kirli,
Bu tenha yollar artýk geçilmez oldu geceleyin
Karanlýk topraða giderken bize imaný þevkat ile söyleyin...

Sosyal Medyada Paylaşın: