UTANDIM, HALİME ŞÜKREDEMEDİM

Gün güne artarken hüznüm, telaþým
Tutsaðým bu fikre terk edemedim
Üç öðün soframda olsa da aþým
Utandým, halime þükredemedim


Depremler hayatý eylerken berbat
Anasýz kuzular ederken feryat
Dünya malý ile olsam da abat
Utandým, halime þükredemedim


Umarsýzca geçen günler boyunca
Felaket binlerce cana kýyýnca
Kimisi bu hali kader sayýnca
Utandým, halime þükredemedim


Evlatlar yitiren kara baðlarken
Bitap gözlerinden kan, yaþ çaðlarken
Arþa çýkan zarý yürek daðlarken
Utandým, halime þükredemedim


Tan ýþýrken akþam güneþ batarken
Gariban derdine dertler katarken
Duvarsýz, çatýsýz yerde yatarken
Utandým, halime þükredemedim


Ýþ bilen kendine bir yol bulurken
Fukara ömrünce darda kalýrken
Nice masum insan candan olurken
Utandým, halime þükredemedim


Gecenin yarýsý, güneþ doðarken
Biçare enkazda, umut saðarken
Ayazda baþýna, karlar yaðarken
Utandým, halime þükredemedim


Umutlar savrulup giderken yele
Bedenler yanarak dönerken küle
Sorana caným sað diyorken bile
Utandým, halime þükredemedim


Ýnsaným yokluktan oldu muzdarip
Aynýný görmedi ne þark ne maðrip
Bir dilim ekmeði düþlerken garip
Utandým, halime þükredemedim


Felaket kapýyý çalýnca bir gün
Karanlýk içinde yaþandý dar gün
Aydýnlýk sabaha çýksam da her gün
Uyandým, halime þükredemedim
Utandým, halime þükredemedim



15.03.2023



Sosyal Medyada Paylaşın:

AYDINK Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

GÜLMEK SANA YAKIŞIYOR.. SENİN YERİN AYRI BENDE HAK, HUKUK, ADAMLIK… SENİ SENİN GİBİLER SEVSİN YÖRÜK KIZI... ÖMÜR TÖRPÜSÜ.. BEN BİR GÜZEL SEVDİM.. KÖPEK VE İNSAN.. SENİ BEKLERKEN SEN KADERİMSİN ..