Seni Gördüm

Seni gördüm kirli bulutlarýn altýnda
Küçük izlerimizle çiðnediðimiz sokaklarýn alnýnda
Yýllarýn an taþlarý hayatýma dolmuþ
Sevdanýn rengi bende donmuþtu
Geçmiþin çocukluðundan çalarak kadýn haline saldýn
Hasretin karanlýðýndan çýkarak gözümü aldýn

Seni gördüm uzun sularýn akýntýsýndan sonra
Düþlerin penceresini elimizle aralardýk
Sevdamýzýn serçesini ufuklara salardýk
Gözün gözümde erirdi
Sözün sözüme esirdi
Ah..! Diþlerimde öðüttüðüm piþmanlýk taþtý
Yüreðimin intizarý damarýmý yýrtarak aþtý
Sana dönseydim, sevgimize örseydim

Yýldýzlarý avuçluyarak kalbine koymuþtum
Dalgalarý kucaklýyarak baþýna dökmüþtüm
Þafaklarýn tebessümüne seni sormuþtum
Hülyalarýmýz arasýna seni sarmýþtým

Sokaklarýn seninle eskiyen kirlerinde
Anýlarýný getirerek aklýmýn kalýbýna býraktýn
Seni gördüm ince dilin akrebinde
Senden çocukluðumuzun þadýnda kopmuþtum
Gördüðümde ise; alný kýrýþmýþ, gözleri yýrtýlmýþ
Birde: þefkatle ellerini tuttuðun evlatlarýn vardý

Seni hayalimin taraðýnda eþim yapmýþtým
Derme çatma bir evimiz
Yuvamýzý þenlendiren çocuklarýmýz...
Karanlýðýn hasretinden ansýzýn göründün
Ve... bende akþamýn karanlýðýnda karardým
Yitik þehrin kaldýrýmlarýna vurdum
Gözlerimi acýnýn yaðmuruna sürdüm

Özkan Karaca




Sosyal Medyada Paylaşın: