ÇÜNKÜ BEN GEMLİK'LİYİM

Baba ocaðým,çocukluðum ve gençliðim...
Bende iz býrakan anýlarým.
Zeytin’in hasý gibi,insanýn hasý’nýn yetiþtiði
Marmara’nýn þirin kasabasý GEMLÝK...
Sevgim sonsuz o güzel belde,ye...
* * * * * * * * * * * * * * * * * *


Küçük þirin bir belde,güzel insanlar yurdu,
Gönlümde kaldý izi,çünkü ben Gemlik’liyim.
O nadide gül gibi,gönül baðýmda durdu.
Geçmiþi hiç unutmam,çünkü ben Gemlik’liyim.


Meþrebim doðruluktur,yalancýya düþmaným,
Durdum sözüm ardýnda,demedim ben piþmaným,
Sevene gönlüm verdim,ben yaraným ben caným,
Geçmiþi hiç unutmam,çünkü ben Gemlik’liyim.


Babadan miras bana,yanlýþ yolda gezmedim,
Nerde ezilen varsa,omuz verdim ezmedim,
Elim verdim naçara,boðazýna dizmedim,
Geçmiþi hiç unutmam,çünkü ben Gemlik’liyim.


Gururla söyledim hep,kadim kentin adýný,
Hep uzakta olsam da,anýmsadým yadýný,
Geçmiþten anýlara,iliþtirdim adýmý,
Geçmiþi hiç unutmam,çünkü ben Gemlik’liyim.


Dilimde birikeni,üç tarttým bir söyledim,
Sevgiyi kýble bilip,ömre irþad eyledim,
Þiir döktüm yollara,dosta selâm söyledim,
Geçmiþi hiç unutmam,çünkü ben Gemlik’liyim.


Eski güzelliklere hasrettir þimdi gönlüm,
Gönlümün baðbanýnda,solmakta þimdi gülüm,
Sevgiye adanmýþtýr,geçmiþten ahir ömrüm,
Geçmiþi hiç unutmam,çünkü ben Gemlik’liyim.


Tuðal KÖSEMEN
10.Mart.2023

Sosyal Medyada Paylaşın: