Ölümün kokusu onbir ilimi sarsa da Gönlüm Antakya’mýn ortasýnda rehin kaldý. Enkazlarýn külleri canlarý çok yaksa da Ruhum Ata Köprüsüne varmadan sarsýldý.
Kentim de etrafa savrulmuþ hatýralarým Ýçimde esen dað misali fýrtýnalarým Þubatýn altýsýný yazmýþ tüm zamanlarým Çaresi olmayan acýlara doðru daldý.
Ey yüce antik kentim sen hep dillerde vardýn Kentlerin insanlýk tarihi kadar eskiydin Ýçinde her mezhebi barýndýrmayý bildin Ýki bin yirmi üç depremi tarihi çaldý.
Harbiye’ye gidelim derdik o da yok artýk Eksilmeden çoðalýrdý bereketli katýk Þimdilerde sokaklar daðýnýk her yer batýk Yarýlmýþ toprak canýmý yerden yere saldý.
Mehmet Öksüz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Öksüz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.