KARANLIK
Bir annenin
Karanlýðýn içinde yavrusunu besleme çabasý
Bir kadim dostun ebedi vedasý
Ýçten içe yürekleri burkuyordu.
Karanlýðýn çevresinde çaðýldayan seslerle
Sularýn ortasýnda süzülen yaþlarla
Anlatacak çok þeyim vardý.
Ýçimden fýþkýrýyordu acý.
Gözlerimi kapatýp
Kirpiklerimden hüzün serpiþtiriyordum etrafa.
Her düþün rengi
Ayrý ayrý ýþýnlanmayý beklerken
Yapraklar kýzgýnlýklarla kýmýldýyordu.
Neden
Karanlýðýn arasýna sýkýþmýþ gibiyim?
Engebeli hayatýn ortasýnda
Bir kuþ misali kafesin içine atýlmýþ
Sözler anlam bütünlüðünü yitirmiþ
Tütünsü duvarlarýn sývasý çatlamýþ
Anýlarýn yok oluþuyla
Delirmiþ gibiyim.
Anlatacak çok þeyim var bu gece
Serseri adýmlarla yol alasým
Kurþuni þarkýlar söyleyesim
Kýrýlmýþlýðýn içinde
Hüngür hüngür aðlayasým var.
Çok þeyimi yitirdim.
Dengemi kaybettim.
O eski günlerin çeyreði kadar
Güçlü deðilim artýk.
Sürüldüm
Kýrýldým
Nefes alamaz hale geldim.
Her þey çok iyi olacakken
Bir anda
Geçmiþin izleri siliniverdi dünyamdan.
Yosun tutmuþ bir kabuða bile
Sahip deðilim artýk.
Mehmet Öksüz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.