ÖMÜRDEN YAPRAK DÜŞTÜ

Zaman uzadý aktý, ömrümün üzerinden.
Yýllar akýp giderken, ben öylece bakmýþým.
Tam yarým asýr olmuþ, o heyula günlerden.
Geri de aný ile bir hayat býrakmýþým.

Kendime hükümsüzüm, bilmem ne biçimdeyim
Kement yok, set tutmuyor bir hengam içindeyim.
Hayat sinemasýnda, figuran seçimdeyim.
Yenik düþmüþ hayata, bende çelme takmýþým.

Zaman koþtu ben koþtum, ben sonunda yoruldum.
Gönlümde seher yeli, ayaz ile kavruldum.
Çatlamýþ yüreðimin, acýsýyla doðruldum.
Ben hayat kovuþunda, verimsiz çorakmýþým.

Bugün mevsim ilkbahar, yýllar küskün, yol yorgun.
Bu garip unutulmuþ, anýlar yemiþ vurgun.
Elimde gönül pastam, mumlarý baya solgun.
Gönlümün ateþinden, mumlarý mý yakmýþým.

Bulutlar alkýþ tuttu, ben ad günü kutladým.
Denizin dalgasýndan, sevgiyi kucakladým.
Dadaþým yaþlanmýþsýn, bunu yeni anladým.
Bu yýlda böyle bitti, su vermez kurakmýþým.
05.03.2023 Muammer KARS

Sosyal Medyada Paylaşın: