5 Şubat Ertesi

Allah’ým nedir bu
uyurken uyanmýþlýk hissi
Gece esnemeden parlýyor þafak
Þu an sanki bir kýyamet secdesi
Çarpýþýyor gökyüzü ve toprak
Düþüncelerim aðýr ve aksak
Sanki sanki dizlerim
bir daha doðrulmayacak
Bu kez azrail toprak
Kefenliyor þehirleri ve insanlarý
Kimsenin yüzünde güller açmýyor
Gözlerdeki telaþlar
Mumyalanmýþ eller kollar
Hýçkýrýktan nidalar ayný
Hepimizi ayrý ayrý yarattýn ama
Ýlk kez þehirler ve insanlar ayný

Bilenin de bilmeyenin de dilinde dua
Eþhedu en la ilahe illallah
Toprak ellerini açmýþ
Aðlýyor
Emrinle yeryüzü ayaklanýyor
geçiyor gözlerimden bir kuþak
Zaman durgun bir su
Nedir bu mahþer uðultusu
Binlerce göçük, sýr oluyor sesler
Anne,kýzým, oðlum ses ver
Baðýrsam bu gök
sesimi duyar mý?
Þehirler ve insanlar uyurken
Baksam
Bir kere daha,mavi gözlerime dolar mý?

Son bakýþ, son konuþma, son gülüþ
Bir ömürlük nefes
Kurulan hayaller,bitmeyen planlar
Gelir mi geri
Söyle söyle hayat bu kadar mi
Bu sönen ýþýk
ruhuma sýðar mý?

11 il, binlerce acý
Þimdi söyle
Yeryüzü ve toprak yeniden doðar mý?

Þehrim nefessiz,
sessiz,
Kalýyor
þehrim þehit oluyor
Ölmeyenler bile ölüme susuyor
Toprak altý susuyor
bir aðýzdan binlerce yardým sesi
5 Þubat ertesi
Karanlýk bir pazartesi







Sosyal Medyada Paylaşın: